Zdrowie rasy cocker spaniel amerykański Cocker spaniel amerykański miewa skłonności do schorzeń oczu – PRA (postępującego zaniku siatkówki), katarakty i podwinięcia powiek (entropium). Sporadycznie mogą się przydarzyć alergie pokarmowe i kontaktowe oraz dysplazja stawów biodrowych. Czasami występuje kamień nazębny, dlatego powinno się od szczeniaka przyzwyczajać psa do mycia zębów. Można również stosować specjalne płyny lub podawać psie ciastka i gryzaki. Spaniel lubi węszyć w trawie, dlatego łatwo dochodzi u niego do podrażnienia oczu i zapalenia spojówek. Raz w tygodniu powinno się też kontrolować uszy i w miarę potrzeby wycinać z nich sierść. Psom tej rasy nie szkodzą ani niskie, ani wysokie temperatury. Ze starszymi osobnikami warto jednak latem nie spacerować w pełnym słońcu. Ze względu na długi włos można zakładać kombinezon przeciwdeszczowy. Cocker spaniel amerykański ma nieco skrócony pysk, toteż może dosyć głośno oddychać (szczególnie w starszym wieku) i chrapać. Nie powinno to jednak martwić właściciela, bo zwykle nie świadczy o problemach zdrowotnych. Żywienie Spaniel ma doskonały apetyt i skłonności do tycia, dlatego trzeba kontrolować ilość podawanego pokarmu. Szczenięta powinny dostawać karmę dla średnich ras, wysokobiałkową i dobrze zbilansowaną. Ponieważ zdarzają się problemy ze stawami, warto rosnącym psom dodawać do jedzenia preparaty zawierające glukozaminę i chondroitynę. Dorosłemu cocker spanielowi amerykańskiemu wystarczy dieta z niższą zawartością protein – ich nadmiar prowadzi do kłopotów ze skórą. W okresie wymiany włosa można stosować specyfiki zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Jeśli zdecydujemy się na tradycyjne żywienie (mięso, ryż, warzywa, biały ser), musimy pamiętać o uzupełnianiu posiłków preparatami wapniowo-witaminowymi. Pielęgnacja Amerykański cocker spaniel najintensywniej linieje na wiosnę, ale właściwie przez cały rok gubi niewielkie ilości sierści. Jego włos jest miękki, dlatego nie wbija się w dywany i łatwo daje się sprzątnąć. Aby utrzymać efektowny, typowy dla rasy wygląd psa, konieczne są systematyczne zabiegi pielęgnacyjne, do których trzeba go przyzwyczajać od szczeniaka. Sierść – uprzednio spryskaną specjalnym płynem ułatwiającym rozczesywanie – dokładnie wyczesujemy przynajmniej raz w tygodniu za pomocą szczotki pudlówki i metalowego grzebienia z obrotowymi zębami. Szczególną uwagę należy zwracać na pachy i pachwiny, ponieważ w tych miejscach najczęściej tworzą się kołtuny, dlatego warto nauczyć psa spokojnego leżenia na grzbiecie podczas czesania. Po dłuższym spacerze, np. na łące, trzeba pamiętać o usunięciu z sierści zanieczyszczeń – patyczków, kłosów i nasion. Na co dzień można spryskiwać psa mieszanką olejku norkowego i wody – dzięki temu włos będzie bardziej elastyczny i mniej podatny na plątanie. Oprócz czesania spaniel wymaga także wyskubywania włosów na grzbiecie oraz strzyżenia maszynką sierści na głowie, uszach – do połowy ich długości z obydwu stron (wycinamy też nożyczkami włosy z wnętrza małżowiny), na szyi – do wysokości mostka oraz na ogonie i pod nim (jeśli chcemy zostawić tzw. chorągiewkę, włosy od spodu wyrównujemy nożyczkami). Trzeba wyciąć także sierść między opuszkami, uformować okrągłe stopy i przyciąć pazury. Spaniela kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie dla psów długowłosych (można również stosować szampony koloryzujące dobrane do umaszczenia). Na sierść nakładamy odżywkę, którą po kilku minutach dokładnie spłukujemy. Długi włos na uszach, kończynach, piersiach i bokach tułowia wyciskamy w ręcznik – wytrzeć można jedynie ten rosnący na grzbiecie. Następnie suszymy czworonoga suszarką ustawioną na średnią temperaturę. Dostępne są też specjalne odżywki bez spłukiwania, które stosuje się na suchą sierść – regenerują zniszczony włos i zapobiegają jego łamaniu się. Jeśli nie czujemy się na siłach samodzielnie wykonać wszystkich zabiegów pielęgnacyjnych, możemy odwiedzać salon psiej urody. Prawidłowo pielęgnowany na co dzień cocker spaniel amerykański nie wymaga pracochłonnego przygotowania do wystawy. Sierść w wymienionych miejscach należy przystrzyc na tydzień przed pokazem, aby zdążyła nieco odrosnąć. Psa kąpiemy dzień wcześniej, dokładnie suszymy i w razie potrzeby przeprowadzamy dodatkowo lekką korektę szaty. Prezentujemy go na ringówce dobranej kolorystycznie do umaszczenia. Jeśli nie planujemy kariery wystawowej, możemy pupila ostrzyc. Akcesoria Nasz pupil od początku powinien chodzić na zwykłej smyczy. Nie poleca się smyczy automatycznych – przynajmniej w wieku szczenięcym – ponieważ nie uczą psa spokojnego chodzenia przy nodze, tylko wyrabiają u niego nawyk ciągnięcia. Najlepsze będą obroże z taśmy lub ze skóry, ale nie należy wybierać tych podszytych kolorowym filcem, ponieważ pod wpływem wilgoci farbują i trwale barwią sierść. U rosnących psów nie powinno się stosować szelek. Jedzenie podajemy w wąskich i wysokich miskach. Po każdym posiłku trzeba sprawdzić, czy w sierści na uszach nie zostały resztki pokarmu. Można również zakładać specjalny rękaw, który ochroni je przed zabrudzeniem. Na wodę najlepsze będą zabudowane miski z niewielkim otworem pośrodku. Pod nieobecność domowników szczeniaka można zostawić w dużej klatce kenelowej lub kojcu – z legowiskiem i miską z wodą. Warto też przyzwyczaić go do podróżowania w plastikowej klatce transporterze.